Topos utopijności w plakatach poświęconych wsi w Europie Środkowo-Wschodniej w latach pięćdziesiątych XX w.

Streszczenie w języku polskim

Pojęcie utopii jest przedmiotem badań naukowców z różnych dziedzin, w tym teoretyków literatury, politologów, analityków kultury, pedagogów, historyków i historyków sztuki, którzy często odnoszą się do niego jako do mitu arkadyjskiego. W Europie Środkowej i Wschodniej plakaty przedstawiające życie na wsi, publikowane w latach pięćdziesiątych XX w., były tworzone wyłącznie w stylu socrealizmu. Ta metoda artystyczna została wykorzystana do przedstawienia idealizowanego, fikcyjnego obrazu wsi, którego cechy charakterystyczne są uderzająco podobne do cech utopii. Przedstawiona wizja składa się z kluczowych elementów typowych dla literatury utopijnej, w tym: braku konkretnych współrzędnych czasowych i przestrzennych, rozpadu struktur państwowych, dominacji kolektywizmu, deklarowanej równości (choć w praktyce iluzorycznej), likwidacji klas społecznych i konfliktów, nadrzędnego znaczenia pracy, wszechobecnego czynnika szczęścia, idealizacji postaci ludzkich i ich zachowań, a także arkadyjskiego krajobrazu. Utopijny charakter plakatów z lat pięćdziesiątych został dodatkowo wzmocniony przez ich wewnętrzne cechy, które sprowadzały się do pełnienia funkcji narzędzi reklamowych, strategiczne wykorzystanie ideologii oraz charakterystyczne cechy realizmu socjalistycznego.