Martwienie się i poczucie jakości życia młodych kobiet z zespołem lęku uogólnionego

Streszczenie w języku polskim

Celem podjętych badań była analiza zależności między martwieniem się a poczuciem jakości życia oraz różnic w obrębie tych zmiennych w grupie młodych kobiet chorujących na zespół lęku uogólnionego (generalised anxiety disorder, GAD) (grupa kliniczna) oraz w grupie osób zdrowych (grupa kontrolna). W badaniu wzięło udział 60 kobiet. Wiek grupy klinicznej mieścił się w przedziale 20–34 lata (M = 27,23; SD = 4,52), natomiast grupy kontrolnej w przedziale 19–35 lat (M = 25,37; SD = 4,30). Wykorzystano następujące narzędzia badawcze: ankietę demograficzną autorstwa własnego, Kwestionariusz Oceny Martwienia się w polskiej adaptacji Janowskiego oraz Kwestionariusz Poczucia Jakości Życia opracowany przez Straś-Romanowską i in. Analiza korelacji wykazała istotny ujemny związek między martwieniem się a poczuciem jakości życia – ogólnym oraz w sferze podmiotowej i metafizycznej (grupa kliniczna) i w sferze psychofizycznej oraz psychospołecznej (grupa kontrolna). Wykazano też, że kobiety z GAD charakteryzują się wyższym poziomem martwienia się oraz niższym poziomem poczucia jakości życia niż osoby z grupy kontrolnej. Wraz ze wzrostem martwienia się spada jakość życia, zarówno u kobiet z zespołem lęku uogólnionego, jak i w grupie kontrolnej. Kobiety z GAD charakteryzują się wyższym poziomem martwienia się oraz niższym poziomem poczucia jakości życia niż kobiety z grupy kontrolnej.